Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Tetania

Dzisiaj pochodziłam rano na orbitreku pół godziny, bo myślałam, że przez pogodę nie pójdziemy na spacer. Wczoraj było okropnie zimno i wiało, nie dało się chodzić. No ale okazało się, że dzisiaj nie jest tak źle więc zaliczyliśmy spacer jeszcze.

Od wczoraj jestem strasznie zmęczona i śpiąca. Może przez tą zmianę pogody. Poszłam wczoraj po obiedzie na drzemkę i zmogło mnie na 3 godziny. Myślałam, że po drzemce nie będę mogła zasnąć, a o 23 już zaczęło mnie ścinać. I spałam do 8:30. Teraz też mi się już chce spać, ale jeszcze za wcześnie by się położyć...

Zważyłam się rano i waga dalej stoi. Zepsuło mi to humor na początku dnia. Ale potem zaczęłam myśleć, że przynajmniej utrzymuję wagę i mam zdrowsze nawyki. Nie jem słodyczy ani pszenicy. Ćwiczę mimo że mi się nie chce. I podoba mi się ten nowy styl życia, nie chcę wracać do tego co było kiedyś. 

Może z czasem coś ruszy. Od wczoraj piję olej z czarnuszki i ocet jabłkowy. Dzisiaj jeszcze dodałam omegę-3. Ja mam w domu mnóstwo różnych suplementów, bo się zawsze interesowałam tym tematem, problem w tym, że nie brałam ich codziennie. Teraz chcę tego bardziej pilnować. 

Dzisiaj tylko orbitrek, bo mam najcięższy dzień okresu i nie mam siły ćwiczyć z hantlami. Pochodziłam godzinę raczej wolnym tempem i spaliłam 250 kalorii.

Książki już przyszły, obie wstępnie przejrzałam, zapowiadają się ciekawie, chociaż wydaje mi się na pierwszy rzut oka, że są tam rzeczy mi znane.

Planuję przyłożyć się do picia oleju z czarnuszki i octu malinowego aby zwiększyć wrażliwość insulinową. Kupuję je od jakichś dwóch lat, ale nie mogę jakoś zacząć brać ich regularnie. Może jakby się udało, to bym coś schudła.

Hej. Jutro mam dostać okres. Kiepsko się czuję to mało powiedziane. Zastanawiam się, co zjeść na kolację: Nospę czy Espumisan. Czuję się jakbym ważyła ze 100 kg więcej a w obwodach miała z 200 cm. Dzisiaj załamałam się przy zakładaniu stanika bo był za ciasny. Cholera, miały się zmniejszać, a nie rosnąć!!!!! Mój brzuchol jest tak nabrzmiały że zaraz się rozpęknie...

Po obiedzie leżałam pod kocem dwie godziny. Bez telewizji internetu bez niczego. Potem wstałam. Poćwiczyłam, chociaż był to śmiech przez łzy a nie trening. Nie wiem, czemu jeszcze się nie poddałam. 

Wczoraj na pocieszenie zamówiłam sobie tą książkę Jakuba Mauricza i Sylwii Bomby o insulinooporności. Miałam sobie zamówić w nagrodę jak schudnę do 70 kg (jakbym chudła zgodnie z planem powinnam już tyle ważyć) ale teraz czuję że może to nie nastąpić nigdy. Może znajdę tam jakąś motywację albo odkryję, gdzie popełniam błąd. I dobrze, że nie kupiłam tej książki w czasie premiery bo kosztowała chyba 6 dych a teraz jest po 35 zł!!! Musiałam dobrać coś na allegro do darmowej dostawy i wzięłam najtańszą książkę o odchudzaniu za 10 zł. Jutro powinny przyjść.

Źle mi się pisze, bo zrobił mi się cholerny zastrzał i boli mnie palec serdeczny. Jutro będzie wielki, pulsujący i będę musiała go maczać we wrzątku. A miałam z tym gównem już długo spokój. Teraz znowu mi się robi. Czasem przed okresem miałam nawet 6 palców z zastrzałami. Oprócz wrzątku próbowałam już ziemniaka, olejku z oregano, cebuli i wszystkiego co mam w kuchni i apteczce. Zawsze trzyma mnie i tak 2 dni. Ból promieniuje na całą rękę, na łokieć i ramię. Chce mi się płakać... Ja pier... Ten okres to choroba u mnie jest. Nienawidzę go. 

Witajcie. Dziś krótko, bo jestem już zmęczona. Poćwiczyłam dziś. Zdziwiło mnie, że jestem tak bardzo słaba. Nie wiem czy to że zbliża się okres, czy to, że okroiłam kalorie. Mam kryzys wewnętrzny i zniechęcenie. Sprawdziłam dziś, od początku marca ważę tyle samo. Waga stanęła mimo że ćwiczę i jem zdrowo. Odechciewa się wszystkiego. Może jutro napiszę coś więcej. 

Witajcie. No zważyłam się i szału nie było, bo zeszło 0,4 kg. Ciągle ważę 74 kg. Mam już dość tej wagi, mam nadzieję, że za tydzień mój los się odmieni i że to ostatni raz widzę taką wagę u siebie. Pewnie dobre i to, bo jestem przed okresem, ale chciałoby się mieć większy progres. Mogę nawet mniej jeść, jeśli to o to chodzi...

Witajcie. Dopadła mnie obolałość i moczopędność przedokresowa. Od paru dni budzę się w nocy sikać od 4-8 razy. Przez to wczoraj poszłam na 3-godzinną drzemkę, bo bardzo tego potrzebowałam. Jeszcze wczoraj siekły mnie plecy. Mata pomogła tylko na tyle, że na chwilę znieczuliła ból i mogłam dzięki temu zasnąć bez tabletek. A dzisiaj ból pleców i szyi jest trochę mniejszy, ale doszły do tego bóle stawów, nóg i żył. Ja pierniczę... Nigdy tak nie miałam, a teraz co jakiś czas jakby piecze mnie w żyłach i bardziej w lewej nodze pod kolanem. Zeschizowałam się tak, że zmierzyłam sobie przed chwilą obwody nóg w łydce i nad kolanem... na szczęście są takie same, więc to chyba nie zakrzepica. Ja pitolę.

Zmusiłam się do treningu, żeby rozruszać to obole ciało. Nie pomogło, ale przynajmniej spaliłam trochę kalorii. Podczas treningu zaczęła mi drętwieć prawa stopa (cholerna tężyczka?) więc wypiłam sobie elektrolity. Tak zalecała pani dr gastroenterolog Marta Dobras z kanału Poradnik Gastrologiczny. Jej filmy są dla mnie światełkiem w tunelu i ostatnią deską ratunku, bo od lekarzy w realu nie uzyskałam pomocy w tym temacie niestety. Polecam kanał, są też filmy o innej tematyce, na pewno każdy znajdzie coś dla siebie (SIBO, refluks, celiakia i wiele innych). To właśnie dzięki tej pani dr nie jem pszenicy od jakichś 2 tygodni.

Wracając do elektrolitów to muszę kupić sobie jakieś lepsze, bo te co mam są obrzydliwie słodkie. Jako były słodyczoholik nie mam już takiej tolerancji na słodki smak i po tych elektrolitach było mi niedobrze.

Jeszcze tylko 6 dni przedokresowych, potem 2 dni okresu cięższe i 2 dni okresu lżejsze. I potem znowu będzie dobrze. Ech.

WItajcie. 50% treningów na orbitreku za mną. Na początku odchudzania jak jeszcze nie miałam pomysłu jak to zrobić, postanowiłam, że zaliczę 100 treningów na orbitreku. Ciekawe ile będę ważyć po 100 treningach...

Wczoraj miałam gorszy dzień, dobrze że przypadł na dzień regeneracji. Dziękowałam sobie, że kupiłam tą lampę na podczerwień, bo byłam tak obolała, że inaczej na pewno wjechałby jakiś Ibuprom. A tak nagrzałam sobie bolący lewy bark i obyło się bez leków. Przed okresem zawsze jestem obolała, bolą mnie mięśnie, kości, wszystko po prostu. Jakiś uogólniony stan zapalny. 

Odkryłam też, że muszę jeść mięso. Bo jak nie jem mięsa, to następnego dnia mam beznadziejny nastrój. Nie wiem z czego to wynika, ale sprawdziłam kilka razy. Widocznie w mięsie jest coś, czego moje ciało potrzebuje. 

Zrobiłam dzisiaj najmocniejszy trening siłowy niż dotychczas. Skumulowałam dwa treningi: na pośladki i na ramiona/plecy. Robiłam więcej powtórzeń i tak spinałam tyłek, że aż mi się prawy poślad spiął w bolesny skurcz i nie mógł rozluźnić. Gdzieś usłyszałam, że przy tężyczce mięśnie w zasadzie cały czas są w skurczu i spięte, nie wiem czy miało to związek z zaistniałą sytuacją.

Opycham się białkiem i nie czuję żadnego głodu, co wzbudza we mnie niepokój, że nie schudnę...

Drga mi jakiś mięsień pod pachą. No tego jeszcze nie było. Mam nadzieję, że jutro nie będę bardzo połamana po treningu...

Witajcie! Dzisiejszy trening zaliczony, pół godziny orbitreka i pół godzinny trening siłowy na pośladki. Postanowiłam zrobić sobie dzisiaj fizjoterapię: najpierw powygrzewam się podczerwienią, potem poleżę na macie z kolcami.

Trening pomógł mi dzisiaj bo miałam słaby nastrój rano. Poćwiczyłam i poczułam się lepiej. 

W ogóle jeszcze raz przeanalizowałam moje wyniki wagowe z ostatniego tygodnia i zobaczyłam coś, czego nie zauważyłam wcześniej: mimo że przybrałam prawie kg więcej, mam mniejszy procent tkanki tłuszczowej niż jak ważyłam te 73,9! Co prawda różnica jest tylko o 0,1% ale to już coś. Może nie powinnam tak patrzeć na wagę, skoro skład ciała się poprawia? 

Jasne, że chciałabym ważyć mniej, ale wiadomo, że chciałabym chudnąć tylko z tłuszczu, a nie mięśni. Nie sztuką jest w dwa tygodnie spalić 8 kg na głodówce, w końcu nie raz tego dokonałam. Ale potem waga szybko wraca, a człowiek robi się coraz bardziej zatłuszczony, nawet jeśli ma BMI w normie... I sylwetka skinny fat - chudy z brzuszkiem.

Może zamiast redukcji powinnam robić rekompozycję?

Siemano! Zacznę od razu z grubej rury: wchodzę rano nago na wagę w przedpokoju, a tam wyświetla się 74,9 kg! Nie wierzę własnym oczom, przesuwam nieco wagę, wynik taki sam, po czym biegnę w desperacji z wagą do łazienki, stawiam ją na kaflach i tam - 74,75 kg. Ufff. Taka wagę nieco łatwiej jest zaakceptować.

Od razu w mojej głowie rozpoczął się rachunek sumienia i analiza, co zrobiłam nie tak. Nie ma co się oszukiwać, że moja dieta jest idealna i przybieram z powietrza lub energii słońca, jak bretarianin. Na pewno są rzeczy, które mogę poprawić, żeby dalej chudnąć. Dokonałam szybkiej analizy:

1. W tym tygodniu jadłam dużo czerwonego mięsa. Wieprzowinka i wołowinka są raczej tłuste, a ja wsuwałam je aż mi się uszy trzęsły. Nie pogardziłam nawet mielonym usmażonym przez męża. Myślę, że czerwone mięsko jadłam nawet 4 dni na obiad.

2. Moje wspaniałe, zachwalane przez męża spaghetti bolognese, skąpane w sosie tłuszczowym. Po którym zwijałam się z bólu żołądka. Nie ma tu nawet co komentować.

3. Odkryłam batonixy proteinowe go on i nie omieszkałam spożywać ich codziennie. Każdy ma 200 kalorii, a wczoraj zjadłam takie 2, usprawiedliwiając się, że mogę, bo spacer.

4. Zamartwianie się stanem zdrowia. Cały tydzień siedziałam na grupie tężyczka z innymi hipochondrykami i biadoliłam, jaka to ja chora jestem. A chory musi się odżywiać. Przez to pozwalałam sobie jeść więcej niż zawsze.

5. Najgłupszy z błędów: wczoraj po intensywnym spacerze, gdy nie chciało mi się jeść, nałożyłam sobie wielką porcję żarcia na obiad (fryty i pierś z kurczaka z piekarnika, brokuły z sosem majonezowo-serowym) i postawiłam jeszcze przy sobie deserek pistacjowy High Protein. Gdy po połowie porcji poczułam się okropnie syta, zamiast przestać jeść, dalej wciskałam to w siebie, bo przecież trzeba odkurzyć talerz do końca. Tak mnie wychowano. Potem, mimo że nafutrowana żarciem nie mogłam już oddychać, musiałam zjeść jeszcze ten deserek proteinowy, no bo jak? Nie schowam go już do lodówki, skoro stał poza nią te 15 minut. Swój błąd powtórzyłam jeszcze raz na kolację. Nie jestem głodna? Nieważne, jest pora posiłku, oto Twoje żarcie, choćbyś miała się zrzygać. (To mój sekret odzyskania wszystkich utraconych w zeszłym roku 10 kg).

Inne możliwe powody przytycia (ach, chciałabym żeby to było to):

1. Grubsza faza cyklu. Jestem tylko kilka dni po owulacji, a wtedy waży się najwięcej.

2. Retencja wody. Moja regeneracja to fikcja, wczoraj zamiast odpoczywać po piątkowym treningu poszłam na spacer do górzystego lasu z mężem i spaliłam 600 kalorii. Wyżłopałam masę wody i się zmęczyłam. Mogło mnie zalać wodą, co?

3. Retencja kupy. Moje jelita są jak z żelaza i nie działa na nie nawet kawa kuloodporna (kawa z olejem kokosowym). Złośliwie zapierają się akurat przed ważeniem i nie chcą nic oddać! Wczoraj z desperacji wypiłam na kolację dzban słodkiego kakao, licząc, że wzruszy te masy. No i pomogło tylko częściowo.

Na pocieszenie: Waga pokazała wzrost masy mięśniowej z 43,85 kg na 44,43 kg, co daje nam ponad 0,5 kg w tydzień! Mąż miał rację, jestem koksem. Powinnam rzucić redukcję i wejść na masę, bo to jedynie mi dobrze idzie jak na razie.

Na niepocieszenie: codziennie jadłam tak dużo białka, a waga nie pokazała poprawy nawet o 0,1 %. Dalej mam 14,3% i niewystarczający poziom. No tak, jak insulina radośnie przetwarza mi to białko na mięśnie i tłuszczyk, i ciągle chce więcej, to co się dziwić.

Mój pociąg odchudzania trochę się rozjechał. Pora wrócić na właściwe tory. Mam następujące pomysły:

1. Deserki proteinowe tylko w dni treningowe. Ostatnio rozpieszczam się deserkiem po każdym obiadku, co daje dodatkowe 150 kalorii każdego dnia. Niby mało no i mają białko, ale nie ukrywajmy, pewnie nie są zdrowe, bo mają słodziki.

2. Okroić 2 śniadania. W tym tygodniu podniosłam kaloryczność drugiego śniadania, dodając białko serwatkowe i batonik. Zostanę przy batoniku, ale białko będę pić wieczorem i tylko w dni treningowe.

3. Przestanę jeść bez sensu. Będę słuchać swojego ciała i przy oznakach, że już starczy, nie będę udawać, że nie rozumiem, co do mnie mówi.

4. Więcej warzyw! Ten tydzień będzie bardziej wegetariański i bez czerwonego mięsa.

Jeśli ta korekta nie zadziała, to wracam do liczenia kalorii, czego nie cierpię. Więc pewnie się postaram.

A co tak poza tym? Mąż mój udał się na rowerową przejażdżkę 120 km. No nie mam sumienia zmuszać go, jak wróci, do spaceru. Więc żeby nie zalegać na kanapie cały dzień, zrobiłam sobie nadmiarowy trening na orbitreku. Włączyłam do tego półtoragodzinny film "Jak szybko chudnąć dr Damian Parol" i dreptałam tak przez cały film na najlżejszym poziomie, żeby się nie zajechać. Nie dowiedziałam się nic odkrywczego - chcesz schudnąć, to musisz mieć deficyt. No ale tym sposobem spaliłam ponad 500 kalorii i przy okazji nabiłam 7000 kroków (zostało do zrobienia tylko 3000 hihi). Opaska nakazuje 12 godzin regeneracji, więc teraz mogę sobie siedzieć na kanapie z czystym sumieniem.